суббота, 29 января 2011 г.

Девона (Нодири Нодирпур)


Шабах, как-кам, ќадам охистатар кард,
Нигохаш лои торикй дурахшид.
Садои ѓурриши боде, ки бархост,
Шабахро изтиробе тоза бахшид.

Дарахтон синахо бар хам фишурданд,
Нафасхо мунчамид шуд дар гулўхо.
Гахе метофт чашми як ситора,
Гахе мебаст чашм аз чустучўхо.

Насими сарду хузнолуди пойиз
Фурў мерафт дар барги дарахтон.
Дарахт аз дард менолиду мехонд,
Ба гўшам достони тирабахтон.

Шаби махтобрав, хомўшу махзун
Макон дар кўчаи махтобрав дошт.
Ними махтоб бо торикии хушк
Ниме чўшиду бо ў гуфтугў дошт.

Фурўѓи мох, аз лои дарахтон
Замину сояхоро хол мекўфт.
Чу бар деворхои кўча метофт
Сиёхй мезудуду соя мерўфт.

Хаво аз бас, ки рўшан буду шаффоф,
Намеосуд мох аз рахнавардй.
Намоён буд парвози фаришта
Дар аъмоќи сипехри лочувардй.

Садое аз бахам соидани бол
Ба гўшам мерасид аз осмонхо.
Насими дилкаше аз чунбиши пар
Ба бозй буд бо танхову чонхо.

Хазорон тан зи ашбохи хаёлй
Дар он торикии шаб медавиданд.
Хурўси нимашаб к-аз дур мехонд,
Садояшро харосон мешуниданд.

Ба боми хонае дар печи кўча
Шабоханги парешон месароид.
Чароѓе дар утоќи хона месўхт,
Вале кам-кам ба хомўшй гароид.

Шабах, наздиктар омад, ба дар зад,
Садои дар, танин дар хона андохт.
Ба оханги садо бедор шуд мох,
Нигохе хира бар девона андохт.

Хаёху дар сукути хона кам шуд,
Вале аз он, садое барнаёмад.
Касе аз пушти дар, чизе напурсид,
Саре хам аз миёнаш дарнаёмад.

Шабах, лахте таваќќуф карду он гох,
Ба дар, як бори дигар, сахттар зад.
Садои пое аз дахлез бархост,
Касе аз пушти дар, дасте ба дар зад.

Шабах, бо чобукй аз кўча бигрехт,
Сипас дар печи торикаш нихон шуд.
Саре аз лои дар, дар кўча хам гашт,
Нигохаш дар сиёхихо равон шуд.

Садои «Кист?», руъбангезу сангин,
Касеро дар сиёхй чустучў кард.
Чу боди шўху бозигўш хандид,
Садои бадгумон, дунболи ў кард.

Даруни кўчаи хомўш, танхо,
Насими мехр, барг аз шоха мечид.
Чу марди даркушо, дарро фаро баст,
Садои хандае дар кўча печид!
Техрон-27 мехрмохи 1326

Нигоҳе бар шомгоҳ (Нодири Нодирпур)


Борони бомдоди куҳансолӣ
Аз мӯи ман, сиёҳии шабро зудудааст.
Аммо ба таъна, даст намешӯяд аз сарам,
Зеро ҳанӯз ёди саҳаргоҳи кӯдакӣ
Хамчун ғубор мегузарад аз баробарам.
Чашме, ки дурбини дарунам буд,
Омодаи гирифтани тасвири тоза нест.
Зеро навори хоми хаёлам, ба ногаҳон
Аз офтоби пирии ман, нури дида аст.
В-он нур бар навор
Дуздона, сояҳои сиёҳ офаридааст.
Оё шунидаӣ, ки ба якбора рӯшанӣ
Зоте дигар пазираду торикӣ оварад?
Оре, нигоҳ кун:
Рӯзи ҷаҳон, шабест, ки дар зулматаш ҳанӯз
Ин чархи роҳзан
Дандони тобноки маро аз даҳони ман
(Чунонки аз даҳони сухансози Рӯдакӣ).
Чолоку моҳирона ба тороҷ мебарад.
В-он гаҳ, лабони ман
-Хунину талх, чун ласаи холии анор-
Дар орзуи ҷустани дурдонаҳои хеш:
Лабханд мефурӯшаду андӯҳ мехарад.

Акнун дар ин утоқ, ки айвони кӯчакаш
Роҳе ба боғи хотира меҷӯяд,
Дур аз ғубори сабзи дарахтон нишастаам.
Ин ҷо, сипеҳри тираи ғурбатро
Чун сояи ғуруб ба сар дорам.
Зоғе, ки бар фарози сарам бол мезанад:
Андешаи сиёҳи кухансолист.
Боде, ки аз каронаи уқёнус
Бар гунаҳои ин шаби намнок мевазад,
Гӯӣ, ки саргузашти ҷаҳон аст.
(Донам, ки қасди бод, расидан нест,
Зеро ба сӯи ҳеҷ, равон аст.)
Аммо, дар ин сукути шабоҳангӣ
Ман, ҳамчунон ба замзамае гўш мекунам,
К-аз жарфнои ойина, ҳушдор медихад:
Мо: Солхӯрдагони сафаркарда
Дар раҳгузори бод, кам аз баргем.
Мо: Зинда нестем, Худовандо!!
Мо: Зиндамондагони пас аз маргем…
Лос-Анчелес – Августи 1990

пятница, 21 января 2011 г.

Шахри рамазон


Шахр аз фарози бом, хувайдост;

Пойиз баргхои дарахтонро
-Бо дастхои ларзон авроќ - кардааст,
Чашмаш ханўз дар пайи хар барг медавад.
Борон, навори пахни хиёбонро
Чун кафши обиронаш Буроќ кардааст
В-аз хар ду сўй, хошияи ин наворро
Дандони баргхои хазон хўрда мечавад.
Анвои сусакхои фулўзин бар ин навор
Хамвора аз ду сўй равонанд:
Ин рахравони зиндаи бечон,
Бо чашмхои гирди дарахтон,
Бо шохахои нозуки нурони,
Беэътино ба одамиёнанд.

Ман аз фарози чатри дарахтон
-Хамрохи ин навор – нигохамро
То дур мефиристам:
Он чо, ки хонахои пароканда.
Монанди чўъбахои пури кибрит
Дар панчаи хариќи хазонанд.
Он чо, ки нурхои паси парда
Сигорхои шомгахонанд.
Он чо, ки рўшноии чашмакзани чароѓ
Сарфасли рафтан асту сароѓози огахи.
Он чо, ки умри одамиву ќомати дарахт
-Дар пешгохи манзалати осмонхарош-
Рў мениханд аз сари хичлат ба кўтахи.
Он гах, ман аз фарози дарахтони дурдаст
Бори дигар ба сўи худ орам нигохро
Дар остон, назора кунам шомгохро-
Бинам, ки зери бориши абри сиёхи маст,
Шахр аз садо пур аст, вале аз сухан, тињї.
Бонги азон ба гунбади афлок мехўрад
Аммо, каломи Хак
Дар инзивои хонаи ман хок мехўрад…

пятница, 14 января 2011 г.

Газал аз Шахриёр


Ишк боз ой, ки чоне ба танам боз ояд,

Дил, ниёз ор, ки дилбар ба сари ноз ояд.

Сар ба зери пару парвои шаби торам бас,

Шамъе афруз, ки парвона ба парвоз ояд.

Шаби мову гилаи мо напазиранд анчом,

Зулф бикшой, ки афсона ба огоз ояд.

Шамъи дилсузаму бо хилвати шабхо дамсоз,

Чон ба cap дорам агар сузу агар соз ояд.

Шеъре аз Нодирпур


Пайкартароши пираму бо тешаи хаёл,
Як шаб туро зи мармари шеър офаридаам.
То дар нигини чашми ту накши хавас нихам,
Нози хазор чашми сияхро харидаам.

Бар коматат, ки васвасаи шустушу дар уст,
Пошидаам шароби кафолуд, мохро.
То аз газанди чашми бадат эмини дихам,
Дуздидаам зи чашми хасудон нигохро.


То печу тоби кади туро дилнишин кунам,
Даст аз сари ниёз ба хар су кушудаам.
Аз хар зане, тароше тане вом кардаам,
Аз хар каде карашмаи раксе рабудаам.

Аммо ту чун буте, ки ба бутсоз нангарад,
Дар пеши пои хеш ба хокам фикандаи.
Маст аз маи гуруриву дур аз гами мани,
Гуи дил аз касе, ки туро сохт, кандаи.

Хушдор! З-он, ки дар паси ин пардаи ниёз
Он буттароши булхаваси чашмбастаам.
Як шаб, ки чашми ишки ту девонаам кунад,
Бинанд сояхо, ки туро хам шикастаам!
(Техрон, 22 озармохи 1336)

пятница, 7 января 2011 г.

Мухочирони точик


Мучоxирон,
ки бахри як бурида нон
барои худ,
барои кудакон,
барои хамсарон,
барои додарону хохарон,
барои волидон-
барои рузии халол чон супурдаед,
шахидхои нави миллати чафокашед.

Худи рахи сафар-
Хазору як хатар
азияту машаккату хакорату дигар…

Сипас ба чустучуи кор хор

Яке фитода з-ошёнаи баланди
хонахои навурусакон,
супурда чон ба амри Ломакон

Дигар ба чои пул
хазор дард оварад
ба хонадон…

понедельник, 3 января 2011 г.

Оромиши дил

Гохе худ ба худ меандешам: "Ачаб дунёст ин дунё." Як шодмоние ба дил меояд, ки боз хабари гамангезеро мешунавиву калбат норохат мешавад. Ё худ ба худ ким-чи эхсоси нооромие калбатро фаро мегирад.
Ин хама албатта хамин дунёст, ки моро саргарми худ месозад. Ин зиндагист, ки саросар гаму андуху шодиву ... бо хам тавъаманд. Тазодхои зиндаги рангину олудаи дарду шодмониву эхсосоти гуногун аст. Зеро Офаридор хамин гунааш офарида.
Аз он руз, ки ин дунё ба пост. Аз он руз, ки Одам (а) ба руи он оварда шуд, дунё хамин гуна аст. Ва хамин гуна хохад буд.
Пас чи бояд кард, то аз ин гаму дард, аз андухи бехуда рахо шуда, даме хам бошад, нафаси осуда кашем? Чавобро хеле хам мехохем ва хама чустучу мекунем. Яке даст мебарад ба китобхои равоншиноси ва худро мехохад таскин ба суханони равоншиносон дихад. Дигари даст ба корхои хароме аз кабили зинову кимор мезанад ва мегуяд:"дунё як дам аст, чизе метавони бахра бигир." Савуми факат хасрат мехурад. Чахоруми... панчум...
Аммо максад аз ин хама чустучухо як чиз аст. Он хам оромиши дил. Оромиши хотир. Оромиши андеша. Ва ин чавобро, ки Офаридгори олам зиёда аз хазору чорсад пеш дар китоби фиристодааш - Куръони карим чун доруе гузошта аст, мутаассифона на хама кас медонанду хабар доранд. Иддае дигар хам медонанду фаромуш мекунанд. Ин ояи сураи муборакаи "Раъд" аст, ки мефармояд: "Ало бизикриллохи татмаиннул-кулуб." тарчума: "Огох бошед, ки дилхо ба ёди Худо ором мегиранд."
Пас давое, мо мечуем ин зикри Хак аст. Зикр ба ин маъни, ки хама чиз офаридашуда ва кисматшудаи Парвардигори олам аст. Шукр бояд кард ба хама неъматхо ва додахои У. Танхо дар сурати шукр ба неъматхо ва сабр бар балохо дил ором мегираду медони, ки ин чахон чунин сохта шуда ва давом мёбад. Факат барои хушбахти талош бояд карду хамаро аз чониби Худованд бояд дид. Зеро ашхоси дур аз ёди Худо ноогохона ва гофилона коре мекунанд, ки на хайре дар дунё барояшон дорад ва на бахрае дар охират.