Орзу Хамидзода

Дафтари хотираи чашмонатро варақ бизан. Шояд дар ягон гӯшае аз он маро ба ёдгор супурда бошӣ...
* * * * * * * * * * * *
Касоне, ки моро меранҷонанд, азизонеанд, ки мо хамеша кӯшиш мекунем, то онҳоро наранҷонем.
* * * * * * * * * * * *
Номае аз ман агар сӯят намеояд, бубахш,
Ҳар чиро ман менависам, ашк покаш мекунад.
* * * * * * * * * * * *
Ба иллати бориши бевафоӣ, шоҳроҳи ишқ ҳамеша лагжонак аст. Эҳтиёт бошед, то наафтед!
* * * * * * * * * * * *
Умедвор будам, ки бо ҳамдигар якҷо пир шавем, на бо дасти ҳамдигар.
* * * * * * * * * * * *
Танҳо гургҳо нестанд, ки либоси меш мепӯшанд. Гоҳе парастуҳо ҳам либоси ишқ бар тан мекунанд!! Ошиқ, ки шудӣ, кӯч мекунанд...
* * * * * * * * * * * *
Офтобпарастро пурсиданд: "Чаро шабҳо саратро пойин меандозӣ?" Гуфт: "Шаб ситораҳо чашмак мезананд, намехоҳам ба офтоб хиёнат кунам."