Шинохти Худо

Донишчуе ба устодаш гуфт: "Агар Шумо ба ман Худоро нишон бидихед, ибодаташ мекунам ва то вакте Худоро набинам, уро ибодат намекунам."
Устод ба интихои синфхона рафт ва ба он донишчу гуфт: "Оё маро мебини?"
Донишчу посух дод: "На устод! То вакте пуштам тарафи шумост, шуморо намебинам."
Устод назди у омада, нигохе ба у карду гуфт: "То вакте ба Худо пушт гардондаи, уро нахохи дид!"
*  *  *  *  *  *  *  *  *  *  *
Руи пардае, ки Хонаи Каъбаро пушонида аст, ин оят навишта шудаги аст: "Набиъ ъибоди анни анал-гафурур-рахим"...

Ва ман хануз ва то хамеша ба ин як оят хушнудам. "Бандагонамро огох кун, ки ман бахшандаи мехрубонам."